dag 3 – donderdag 10 September 2015, Venlo (10:20) – Maastricht (18:30), 87 km, 16,6 km/u, 15º – 20º, zonnig, oostenwind, kracht 3 – 4
Ketting
Mooi Venlo verlatend en op weg naar Maastricht. Langs de Maas leidde een weggetje ons naar Blerick met aan beide zijden veel rozen- en heesterkwekerijen. Ri. Baarlo was het een beetje zoeken door de ‘knooppunten’. De wind moesten we ri. ’t zuiden in de rug hebben maar de knooppunten zorgden er voor dat we teveel tijd verloren doordat we her en der landinwaarts gestuurd werden met als gevolg dat we terug naar de Maas onnodig tegenwind hadden. Bij Blerick besloten we de knooppunten vaarwel te zeggen en de ‘rechte’ provinciale wegen te volgen. Baarlo, Oyen en Hout hadden we snel te pakken en arriveerden voor de veerpont in Kessel bij de linker oever van een dode arm van de Maas. Na de wat lange saaie kilometers was Kessel een verrassing. De veerpont Kessel-Beesel bracht ons aan de andere kant van de Maas.
Mazzel: op weg naar Beesel wachtte ons een geweldige rit, dwars door boomgaarden waar de appels al waren geplukt en de peren weldra zullen gaan volgen. Via Swalmen en zien de spoorweg ri. Roermond. Afkoersen naar Roermond voor een bakje koffie op het prachtige Stadhuisplein.
Inmiddels is het rond 13.00 uur. De plaatsjes Herten en Linne volgen en aten we wat in Maasbracht waar we vanwege wegwerkzaamheden weer een omweggetje moesten maken. De omgeving was niet al te aantrekkelijk met de Essent-Clauscentrale in het vizier. Buiten Maasbracht links en rechts van ons talloze preivelden, hier en daar onderbroken door mais. Verder door naar Sint Joost, Echt, Susteren, Holtum, Dieteren, Schipperskerk, Grevenbicht, Obbicht, Urmond naar Stein waar een bankje uitnodigde om in het zonnetje voor even languit te liggen.
Ondanks het rijden op provinciale wegen was de route aangenaam. En de eerste klimmetjes deden zich voor die we moeiteloos onder controle hadden. Elsloo, Geulle, Bunde waren de laatste plaatsen voor Maastricht. Naar Maastricht konden we de Maas weer oppikken. We staken de Wilhelminabrug over om bij het Bastion-Hotel te komen waar men (sport)fietsers dus veel gunt: we mochten onze fietsen in onze kamer op de bagene grond plaatsen. Wel een beetje een vreemd gevoel gaf het om je met fiets en al dwars door de met mensen gevulde loungeruimte te begeven. In het hotel wat gegeten, geen zin meer aanwezig de stad in te gaan.
