dag 4 – vrijdag 11 September 2015, Maastricht (9:45) – Huy (19:15), 79 km, 14,8 km/u, 20º – 26º, zonnig, oostenwind, kracht 2 – 3
Deviation
9.45 uur vertrokken. Heel aangenaam om met vervoer bepakt en bezakt de hotelkamer te verlaten. De Wilhelminabrug weer overgestoken om bij ‘Bever’ een hoesje voor Michiels Android aan te schaffen opdat sneller waarneembaar de GPS-route op de stuurtas gevolgd kan worden i.p.v. daarvoor steeds te moeten stoppen. De borden laten het vaak afweten, vooral als het om betrekkelijk kleine plaatsen gaat.
Het aantrekkelijke Maastricht verlaten, genietend van de mooie Maasoevers op weg naar Oost-Maarland: een mix van agrarische bedrijven, villa’s, kleinschalige wijken en vooral perfect verzorgde tuinen (tikkeltje overdone) en goed berijdbare fietspaden. Het zonnetje zorgde voor 25 graden. We vonden een prachtig idyllisch fietspad, pal langs de Maas. Eijsden was onze bestemming om de veerpont naar België te nemen. We ontdekten een pad dwars door het landschap dat ons linea recta naar het Veer leidde.
De waterstand van de Maas was aan de oever laag en opmerkelijk schoon. De lage waterstand kan geen scheepvaart toelaten en schepen gebruik moeten maken van het dichtbij gelegen Albert-kanaal. De pont bracht ons naar het eiland van Nivelle waar het verschil tussen Nederland en België meteen opvalt door de aanpak van het onderhoud van de oevers: in Limburg (net als Brabant) vindt men het blijkbaar belangrijk er grote zorg aan te besteden terwijl aan de overkant van de pont, het eiland van Nivelle, de Belgische buren pas een goede wiedbeurt toepassen als brandnetels en ander onkruid manshoog worden.
We volgen de westoever van de Maas (het Albert-kanaal ligt ten oosten van het eiland). We zien talrijke zand- , zout- en grintdepots, scheepsbouwactiviteiten, een Knauf-fabriek , metaal- en chemische fabrieken. We volgen eindeloos de Maas, passeren Lixhe, Haccourt en Vivegnis. Bij Herstal komen de Maas en het Albert-kanaal samen. Af en toe is het lastig de weg te moeten verlaten en een omweg te zoeken vanwege onderhoud, renovatie of herstructurering van de weg.
Luik werd de eerste koffiestop. Net voor Luik verlieten we het Maaspad en kwamen uit in een buitenwijk van Luik. Daar was net een antiekmarkt afgelopen waar ook Afrikaanse artikelen werden verkocht en Afrikanen de markt een gelegenheid vinden zich traditioneel Afrikaans te klede, prachtig om te zien. Na even zoeken konden we een prachtig plekje op een terrasje scoren.
De weg vervolgd volgens de route RAVEL 1-est, richting Huy . Veel wegonderbrekingen waardoor we het Maaspad moesten verlaten en weer een alternatief moesten gaan zoeken. Het resulteerde in het –tig keer kruisen van de dichtbijgelegen weg naast het Maaspad.
Het werd al met al een ware puzzeltocht het fietsbordje met Huy na elke wegonderbreking terug te vinden. Hilarisch was op een gegeven moment in Seraing de noodzaak om met onze fietsen van elk 40 kg een trap af en op te gaan.
Op een gegeven moment moesten we onder een viaduct op de doorgaande autoweg door maar zagen geen kans via de trottoirs de passage te nemen omdat de ene zijde was opengebroken en de ander belemmerd werd door een groot bord. Restte ons niets anders het voorbeeld van twee wielrenners te volgen door met recordsnelheid gedurende 200 meter een afdaling in te zetten en een sprint naar boven te maken om te voorkomen niet aangereden te worden door een of andere snelheidsmaniak. Wederom was het daarna weer zoeken naar het fietsbordje met Huy erop.
Uiteindelijk wisten we uit het ‘doolhof’ te komen en prijsten we ons gelukkig in een buitenwijk van Seraing op een bankje vlakbij een grote Scholengemeenschap in het zonnetje wat te eten.
Vervolgens uitgekomen bij de omgeving van het mooie Ivoz – Ramet, goed voor enkele klimmetjes en doorgereden naar Ramioul en Hermalle sous Huy en de stad Huy. De stad verraste door goed onderhouden monumentale gebouwen, parken en bloemenpracht. Huy, bekend van de zwaarste beklimming van de wielerklassieker de Waalse Pijl, heeft een levendig modern centrum en is aantrekkelijk voor toeristen. De hotelprijzen logen er niet om en wij zochten onze toevlucht ten westen van Huy, in het Hotel du Château d’Ahin. Een kleine vergissing maakten we door vanuit Huy op de fiets aan een klim van 16% te beginnen. Die poging was van zeer korte duur omdat de ballast van onze fietsen ons bijna in een stilstandpositie manoeuvreerde en het risico om te vallen daardoor groot was. Later bleek dat het kasteel vanuit Huy bereikbaar was met slechts een kortdurende, niet al te steile klim haha.
De ontmoeting met de eigenaar van het kasteel was bijzonder: een man van weinig woorden die ons direct verwees naar zijn broer die alle zaken in en bij het kasteel behartigt. Op de binnenplaats pronkte zijn Jaguar. We keken onze ogen uit toen we onze kamer zagen: zoveel luxe hadden we nimmer gezien terwijl de prijs in vergelijking met andere hotels in Huy veel lager lag.
Voor een hapje eten moesten we toch weer afdalen maar het Italiaanse restaurant was vanwege de sfeer en het goede eten zeer de moeite waard. Het klimmetje in het donker terug naar het kasteel werd geen probleem.