dag 16 – dinsdag 17 mei 2016, Pont d’Ain (11:11) – Loyettes (16:30),
via: Ambérieu-en-Bugey, Lagnieu, Sainte-Julie, Blyes, Les Gaboureaux,
44 km, 16º – 19°, zonnig, noordenwind kracht 2-3
eindelijk lekker warm
Ruim over elf vertrokken we uit ons hotel.
Het gemeentehuis was vlakbij dus een stempel in onze pas was snel binnen. Terwijl Michiel binnen met de passen bezig was, had ik een geanimeerd gesprek met een oudere inwoner van Pont d’Ain.
Daarna naar de boulangerie voor een baguette voor onderweg omdat we in ons hotel onvoldoende brood voor de lunch konden scoren. Het werd spannend toen we uit de stad de 4-baans weg, de D1075 opreden. Het had wel erg veel overeenkomsten met een autoweg in Nederland. Strak op de markeringslijn koers houden en in- en uitvoegen bij op- en afritten en oren wijd open om naderend vrachtverkeer te kunnen horen en daardoor nog iets meer naar rechts te gaan. Blij waren we richting Lagnieu te gaan en op een rustiger weg te rijden. Een prachtig stadje overigens waar we voor een monumentaal pand buiten onder een blauwe hemel voor het eerst van de voorjaarszon van een kopje koffie konden genieten.
We namen bij het verlaten van de stad bij een supermarkt de gelegenheid fruit in te slaan. Dextrose was ook de bedoeling maar tot nu toe in geen enkele supermarkt verkrijgbaar. De stad verlatend namen we de D62 om naar onze eindbestemming Loyettes te gaan. Niet al te veel kilometers wilden we rijden omdat we de vorige dag wel erg veel trapwerk hebben moeten verrichten en beenspieren protesteerden. Ook deze D62 werd druk bereden en moesten we alert zijn. Op de kruising Saint Julia naderde een wielerclub en twee wielrenners reden zich los om ons een veiliger route aan te raden. Dat gedoe bij de kruising ergerde een passerende automobilist dusdanig dat het bijna tot een handgemeen kwam. Goede raad in het Nederlands is prima maar in vloeiend Frans wordt er hier en daar toch iets van de uitleg gemist zodat wij op de geadviseerde route wederom op een keienpad uitkwamen en rechtsomkeert moesten en onnodige kilometers maakten. Uiteindelijk kwamen we op een rustige weg uit, lieten het heuvelachtige landschap achter ons en naderden de vlakte van het Rhônegebied. Bij een kruising met een wat drukkere weg stond iemand midden op de kruising te scheppen. Zijn kisten met maïs waren in de bocht eraf gegleden en hij stond alle maïs weer in de bakken te scheppen.
Loyettes was goed gekozen, een pittoresk plaatsje met een plein als middelpunt en wij heel blij omdat ons hotel de la Place daar onderdeel van was.
De uitbaatster was duidelijk in haar beleid: dit zijn mijn afspraken met klanten en houd je daaraan. Wil je in het hotel dineren, dan begint dat 19.30. Om 20.05 kwam een andere hotelgast binnen en haar werd met een ‘désolé’ duidelijk gemaakt dat er voor haar geen diner meer mogelijk was. 20.15 uur sloot de uitbaatster de luiken, bezorgde ons nog een kan thee en maakte met het sluiten van de gordijnen duidelijk dat ze ging sluiten. Toen wij op weg waren naar onze kamer wees zij er op dat er morgenochtend na 08.00 uur geen mogelijkheid meer is om in haar hotel te ontbijten. Dus door haar kunnen we morgenochtend vroeg op de fiets. Lekker slapen zal zeker het geval zijn, een fantastische kamer en doodstil!
