dag 17 – woensdag 18 mei 2016, Loyettes (9:48) – Flachères (17:00),
via: Pont-de-Chéruy, Mianges, Chamagnieu, Gonas, La Verpilliere,
Saint-Germain, Bourgoin-Jallieu, Nivolas-Vermelle, Eclose,
51 km, 16º – 20°, halfbewolkt, zuidenwind kracht 4-5
klimmen voor Grenoble
De uitbaatster van het familiehotel de la Place heeft er prima voor gezorgd dat we vroeg het hotel verlieten. Ondanks haar rigide optreden was het een zeer prettig verblijf: het was stil, de kamer zeer praktisch en waar we in korte tijd eenvoudig doch voedzaam konden eten.
Het gemeentehuis was vroeg open en daar hebben we snel onze stempels geregeld.
Loyettes achter ons latend konden wij na de brugpassage over de Rhône ons hotel nog even waarnemen. Op de fiets stappend werden we meteen geconfronteerd met druk verkeer. Gelukkig zijn we met onze zwaar bepakte fietsen aardig geroutineerd aan het worden. Ons idee was zo snel mogelijk de route van Google Maps langs het kanaal La Bourbre te nemen richting Bourgoin-Jallien maar daar gearriveerd lag het met keien bedekte pad er voor ons niet aantrekkelijk bij en pakten we ons alternatief erbij om niet eindeloos te moeten navigeren.
Na de Rhône lieten wij het Département de l’Ain achter ons en werd het Département Isere. Blij waren we af te kunnen slaan bij Tignieu-Jameyzieu en begonnen welgemoed aan een forse klim die uiteindelijk overbodig leek en wij terugkeerden naar de hoofdweg. Nog wat zoeken in het plaatsje Mianges en de D75 op. Diverse kleine plaatsjes passerend en dubbend welke weg naar Grenoble het beste leek trokken we met ons hoofd gebogen over onze navigatie de aandacht van een wielrenner. Zoals eerdere adviezen namen wij zijn advies ook ter harte maar na nader onderzoek bleek ons eigen plan toch de beste. De bedoeling van deze wielrenner was goed maar hij vergat dat wij met zware bepakking niet voor de lol een extra zware langdurige klim in wilden lassen. Hij nodigde ons van harte uit om bij hem thuis te komen lunchen maar dat voorstel sloegen wij natuurlijk af aangezien wij nog heel wat fietsuren voor de boeg hadden.
Ons idee was zo snel mogelijk de route van Google Maps langs het kanaal La Bourbre te nemen richting Bourgoin-Jallien maar daar gearriveerd lag het met keien bedekte pad er voor ons niet aantrekkelijk bij en pakten we ons alternatief erbij om niet eindeloos te moeten navigeren. Het bleek knap lastig om Bourgoin-Jallieu snel te bereiken, achteraf was het karwei snel te doen maar op het moment dat we met ons neus op de diverse navigatiemogelijkheden gebogen stonden, was het toch op dat moment niet zo eenvoudig. En het gebeurde opnieuw dat we in een voorstad van Bourgoin opnieuw op een keienweg uitkwamen. In het begin nog fietsbaar maar het laatste deel werd het wegdek zo slecht dat er niets anders op zat dan maar te gaan lopen. Verrassend was dat aan het eind van het onverharde pad een koffiesalon in het vizier kwam waar we weer wat energie op konden laden. Bourgoin-Jullien was lastig om snel door heen te komen. De bewegwijzering liet het afweten en nam het behoorlijk veel tijd in beslag de drukke stad te verlaten. Opgelucht waren we bij het waarnemen van Voiron en Grenoble, het leek opeens allemaal erg dichtbij.
Voiron, nog vers in het geheugen. We waren daar in onze Fiat Giardiniera in 1969. En nu bereikt per fiets.
We wisten dat er geklommen moest gaan worden. We begonnen vol enthousiasme maar met het toenemen van het stijgingspercentage werd het volop concentratie. De toenemende (tegen)wind in combinatie met de steeds steiler wordende helling zorgden er voor dat we af moesten stappen en een pauze inlasten of gewoon te voet verder gingen. Een enorm zware klim was het en er leek geen einde aan te komen. Bovendien was er veel vrachtverkeer op de D1085.
Doortrappend naar onze Chambre d’Hotes in Flachères dachten we dat de kilometers daar naartoe een eitje was maar geenszins. Het werden weer steile klimpartijen.
Eindelijk in Flacheres, en hoe! Een complete verrassing. Niets vermoedend gingen we het pad op bij de Chambre d’Hotes en werden we verwelkomd door de gastheer met zijn twee kinderen. We werden binnengelaten en kregen de mededeling dat hij zijn kinderen naar het sportcentrum verderop moest brengen. Wij konden binnenshuis de tijd doorbrengen tot hij thuis kwam. Naar onze kamer konden we niet omdat hij nog geen tijd had onze kamer op orde te brengen. Zo zaten we op hem te wachten in een wildvreemd huis. Eind van het liedje was dat hij bij terugkomst ons een fantastisch maal voorzette en een prachtige kamer aanbood. Het was een bijzonder genoeglijke dag.
