dag 21 – zondag 22 mei, Vinadio (10:15) – Mondovi (17:00),
via: Borgo San Dalmazzo, Boves, Peveragno, Beinette, Pogliola,
63 km, 20º- 26º, zonnig, noordoostenwind kracht 2-3
Ciao
Na een uitstekende nachtrust en ontbijt in het gezellige familiehotel Ligure stapten we uitgerust maar nog wel wat stram van de vorige dag op de fiets.
De doorgaande weg SS21 (Strada Statale) was nog rustig maar er was nog een beter alternatief namelijk de SP337 (Strada Provinciale) aan de andere oever van de Stura rivier. Al snel kwamen ons wielrenners tegemoet. Even verderop werden we door een agent op een motor aan de kant gemaand en kwam ons, voorafgegaan door een auto met luidspreker, een heel peloton tegemoet.
De afsluitende auto met luidspreker riep ons een hartelijk ‘complimenti’ toe. Daarna hield het niet meer op met wielrenners en ook wielrensters (minstens 30% van de rijders) die ons tegemoet kwamen en ons vaak met ‘ciao’ begroetten. We hebben nog nooit zo vaak ‘ciao’ geroepen. Minstens 90% van de rijders had iets roze aan ook vanwege de Giro die de komende week dit gebied aandoet. Op zaterdag eindigt de laatste bergetappe in Vinadio en op zondag dient de streekhoofdstad Cuneo als vertrekplaats voor de afsluitende rit naar Turijn. We zijn dus eigenlijk één week te vroeg hier 🙂 Soms maakten we een praatje en men weet heel goed dat de ‘Olanda’ Steven Kruiswijk in de Giro aan de leiding gaat. Meestal hadden we vals plat naar beneden en heel weinig een hellinkje dus het was gemakkelijk rijden.
Even voor Borgo San Dalmazzo kwam de SP337 weer op de SS21 uit. Bij een Alimentari, die nog geen vijf minuten later sloot, kochten we een brood en met de kaas en boter die we nog bij ons hadden hebben we op een bankje voor de zaak lekker zitten eten in de schaduw want het was inmiddels een graad of 25-26.
We hadden iets minder dan 30 km gereden en het was nog zo’n 35 km naar Mondovi. Hier wat meer tegenwind maar nog steeds veel vals plat naar beneden. Zo’n 10 km voor ons doel zagen we bij elke kruising en rotonde mannetjes met vlaggetjes staan en jawel hoor daar kwam weer een motoragent die ons aan de kant maande. Ditmaal kwam een heus amateurpeloton voorbij voorafgegaan door 3 koplopers.
Italië is echt een wielergek land!!
Toen kwam opeens Mondovi in zicht.
We hadden een hotel geboekt naast de kathedraal in de oude stad. Wat we niet wisten was dat het oude Mondovi zo’n 200 meter hoger ligt dan de nieuwe stad en de kathedraal staat in de oude stad. In 2 km moesten we die stijging maken. Nu bleek dat we steeds sterker worden van al dat fietsen want zonder veel problemen klommen we naar boven. Daar wachtte ons een grote verrassing. Het oude Mondovi is prachtig. Mooie oude huizen en straatjes en een magnifiek plein wat bij mij zelfs associaties opriep aan het mooiste plein ter wereld, t.w. Il Campo in Siena.
Op het plein was een muziekconcours aan de gang. Vele brassbands speelden na elkaar en het hele plein stond vol toeschouwers die lekker in het zonnetje stonden te luisteren.
Te voet liepen we even door naar ons hotel dat zich, tegenover de kathedraal, in een gedeelte van een muziekconservatorium bevindt. De fietsen hebben nog nooit zo mooi gestaan.
Onze kamer keek uit op de kerk.
Het hotel verzorgt geen ontbijt en omdat we de laatste gasten waren voor die dag vertrok het echtpaar dat het hotel leidde naar huis.
Na ons lekker verfrist te hebben liepen we wat over het plein en de omringende straatjes. De kerk aan het plein is ook prachtig en van binnen in barokstijl.
Op het plein vonden we een gezellige Trattoria waar we heerlijk hebben gegeten. Het was druk binnen en aan een tafeltje naast ons zat een gedistingeerde heer alleen te eten.
Jeb Gambardella bestaat dus echt!! Zo weggelopen uit de film ‘La Grande Bellezza’ een film die ik iedereen kan aanraden. Evenals het stadje Mondovi. Na het eten liepen we nog even naar een Campanile die op het uiterste puntje van de oude stad staat.
Vandaar heb je een magnifiek uitzicht over de hele streek.
Wat een leuke dag.
