dag 5 – zaterdag 12 September 2015, Huy (9:30) – Namen (12:20), 33 km, 16,8 km/u, 17º – 20º, zonnig, oostenwind, kracht 2 – 3
Net op tijd!
De broer van de eigenaar van het kasteel had zijn best gedaan in de ontbijtruimte: de man leek bezeten van orde. Als in een klaslokaal waren tafels en stoelen opgesteld, zo ook de plaatsing van het bestek, de borden en toebehoren. Het voelde extra vreemd omdat wij als enige gasten in de ontbijtzaal aanwezig waren en verbaasd waren waarom de broer zich bij ons voegde terwijl hij uitstraalde niet op een conversatie te wachten.
9.15 uur regende het een beetje toen we het kasteel verlieten en we daalden af naar de kruising voor de afslag naar Namen. Na een half uur hield de regen op en het zonnetje ging schijnen. Het werd tot Namen een prachtrit. Het pad was zeer goed onderhouden en de oevers waren afwisselend.
Bovendien was het Maaspad nergens onderbroken en lukte het ons, weliswaar met de wind in de rug, voor twaalf uur een terrasje in Namen te nemen en daar de middag te gaan indelen.
Het leek er op dat de afstand Namen-Dinant haalbaar was (28 km) maar buienradar gooide roet in het eten: de verwachtingen op het schermpje (grote regenbuien en veel wind) deed ons besluiten niet naar Dinant te fietsen maar meteen naar het station te gaan. Dat bleek een goede keuze want eenmaal binnen in het station begon het hard te waaien en keihard te regenen.
De krappe ronde stationslift in Namen bleek niet geschikt voor onze fiets en de stationsregels op de roltrap geen fiets, kinderwagen o.i.d. te vervoeren, lapten we aan ons laars. Gewoon de roltrap gebruikt om de fietsen naar het bovengelegen perron te krijgen.
Voor de trein van Namen naar Luik-Guillemin was het zaak de fietsen in het juiste compartiment te krijgen en op de juiste manier te plaatsen, d.w.z. alle tassen eraf vanwege het ophangsysteem. Na drie kwartier kwamen we aan in Luik en was er 50 minuten over om het prachtige lichte station van architect Santiago Calatrava te bewonderen. Koffie dronken we in een van de horeca’cellen’, d.w.z. dat de ronde vormen van het stationsgebouw doorgezet zijn in het interieur.
Aangekomen op het station van Luik paste onze fiets gelukkig wel in de glazen ronde stationslift. Om 15.00 uur de trein afspeuren voor het juiste fietscompartiment. De eerste was vol, in de tweede vergisten we ons want dat was voor rolstoelen (hoe ze met zo een hoge opstap een rolstoel er in moeten krijgen is een raadsel) en net voor vertrektijd hadden we een compartiment te pakken. Overstappen in Maastricht waar we gelegenheid hadden bij AH wat eten te kopen.
Hier waren in tegenstelling tot de vorige trein ook zitplaatsen zodat niet alle bagage van de fietsen afgeplukt moest worden. Bij Eindhoven werd onze coupé opgevrolijkt: twee Amsterdammers kwamen erbij. Hun fietsen leunden mooi tegen die van ons. Het werd met een van de Amsterdammers een leuk gesprek. Ook hij en zijn vriend hadden 5 dagen getoerd door België en bovendien gekampeerd. Zelfs zonder regen is dat een natte bedoening volgens hem omdat de tent ’s morgens drijfnat was en de slaapzakken te vochtig waren geworden waardoor zij halverwege elke dag de boel op een of ander landhek te drogen moesten hangen maar dat was voor hen dus geen probleem. Zij hadden net daarvoor de regenbuien over zich heen gekregen die wij op onze buienradar hadden gezien en besloten door de slechte weersverwachtingen voor de komende dagen het fietsen voor gezien te houden en naar Amsterdam terug te keren. In Den Bosch kwam er een Amsterdamse met een vouwfiets bij. De gesprekken waren gedurende de reistijd zo geanimeerd dat we binnen no time op Amsterdam-Centraal arriveerden. Vervolgens de fietsen eruit en in de trein naar Weesp er weer in. In deze trein ontbrak een fietscoupé en parkeerden we ze maar bij een in- en uitstapcoupé. 19.27 uur in Weesp, daarvandaan op de fiets naar huis.