dag 29 – maandag 30 mei, Montalto di Castro (10:10) – Ladispoli (16:35),
via: Riva dei Tarquini, Civita Vecchia, Santa Marinella, Santa Severa,
70 km, 20º- 24º, zonnig, zuidenwind kracht 4-6
Autostrada en Wind
Het Magic hotel was een motel maar dat wisten we eigenlijk al. Dat bleek nog duidelijker toen we na het ontbijt wilden afrekenen. De Bancomat werkte niet en of we cash wilden betalen. Dat gebeurt ons in Italië te vaak om nog toevallig te zijn. Het kan waar zijn maar fiscale motieven kunnen mogelijk ook een rol spelen. We hadden te weinig cash maar de hotelhouder was zelfs bereid mij naar Montalto te rijden om te pinnen. Eerst de snelweg op naar de volgende afslag, dan binnendoor naar Montalto en dan via de snelweg weer terug naar het hotel.
We moesten zelf nog ruim 5 km rijden tot een afslag die ons weer aansluiting gaf op een doorgaande weg. We vreesden op maandagmorgen een inferno van vrachtwagens maar het viel ontzettend mee. Het was zelfs een stuk rustiger dan gisteren. Opgelucht legden we zonder problemen het stuk af en kwamen op een rustige kustweg.
We hadden nu weer tijd om andere dingen op te merken en het eerste was de straffe wind (minstens kracht 5) die ons wederom tegenzat, maar verder was het goed weer en we hadden een rustige weg. Dus ‘count your blessings’. Links van ons in het binnenland zagen we Tarquinia op een heuvel liggen. De kustweg ging over in een nog betere, maar iets drukkere SP (Strada Provinciale) en vlak voor Civitavecchia kwamen we zowaar weer op de Aurelia (SS1) terecht maar die was geen autosnelweg meer want deze had zich gelukkig even daarvoor afgesplitst.
Op het stadhuis van Civitavecchia reageerde men eerst een beetje argwanend op ons verzoek voor een stempel. Zoiets hadden ze nog nooit meegemaakt. De man van de stempels zou er pas de volgende morgen zijn. Na enig aandringen ging men toch op zoek naar een stempel en na een twintig minuten was het voor elkaar.
In het gezellige centrum van Civitavecchia genoten we van cappucini en wat sandwiches. Daarna stapten we weer op om onze weg over de SS1 te hervatten. Even buiten Civitavecchia kochten we wat fruit bij een kraampje en hadden onderstaand uitzicht.
Even voor San Marinella kwam ons een ambulance met loeiende sirenes tegemoet. Even later kregen we een vermoeden wat er was gebeurd. Waarschijnlijk was er iemand aangereden op een zebrapad want de locale politie was één en het ander aan het opmeten bij een zebrapad. We stonden allemaal 10 minuten te wachten.
Daarna nog een 20 km tegen de wind in doorbuffelen in een niet zo aansprekende omgeving. De zon was warm maar de wind koud. Volgens Italianen die wij spraken een ongewone situatie voor eind mei.
Om half vijf waren we in Ladispoli waar we ‘s morgens al een kamer hadden geboekt in hotel Miramar. Het uitzicht vanaf het balkon van onze kamer ziet er goed uit. Echter vanwege de koude, harde wind is het strand leeg en verlaten.
Morgen rijden we Rome binnen. We volgen nog een 10 km de Aurelia maar daarna gaat deze weer over in een autoweg die (volgens Ilja Pfeifer in ‘de filosofie van de heuvel’) geleidelijk overgaat in een 8-baans autosnelweg. We kiezen daarom een andere, wat langere, veiliger route maar na 46 km zouden we op het St. Pietersplein moeten staan.
Morgen de finale!
